Podczas dwutygodniowego pobytu (roboczego) w Szwecji, wygospodarowałem jeden dzień na odwiedzenie ciekawego rejonu wspinaczkowego (tu znajdziecie krótki opis miejscówki [kilimanjaro.com.pl] ).
Niestety mało miałem czasu na rozpoznanie, zostaliśmy przy pierwszym napotkanym sektorze. Znalazłem w necie jakieś topo, ale nie tego miejsca, wspinaczy też nie było, więc działaliśmy na czuja. Zrobiliśmy jakiś około piątkowy, ładny 45 metrowy klasyk na własnej asekuracji. Wspin trochę jak w Tatrach, ewidentne formacje, dobra jakość skały, choć dudniące miejsca też były, ale asekuracja generalnie ok. W tym sektorze były też dwie drogi obide, spity w większości ok, choć widziałem też kilka skorodowanych. Wstawiłem się w jedną z tych dróg, trudności około siódemkowe, ale zdygałem i wziąłem blok przed ostatnią wpinką, było daleko, pod spodem straszyły poszarpane okapiki, a asekurował mnie kursant, dla którego był to pierwszy dzień kursu operatora parku linowego... Szkoda, że nie miałem więcej czasu na rozpoznanie innych sektorów, z daleka wyglądało to kapitalnie! Jestem pewien, że można tam działać też latem, wiatr od morza skutecznie wychładza, a skały mają również północną wystawę.
Z tego co kojarzę nikt z naszego środowiska jeszcze tam nie działał, tak więc służę wstępnymi informacjami, tu można zobaczyć kilkanaście fotek z naszego wypadu: [picasaweb.google.com]#

Szwecja to ładny, ale drogi kraj, jedzonko średnio jest dwa razy droższe niż w Polsce, więc na pewno warto zaopatrzyć się w zapasy przed wyjazdem.